Editie 2015

ROPARUN 2015: Eentje die we niet zullen vergeten…..

Afgelopen Pinksterweekend (zaterdag 23 mei t/m maandag 25 mei) nam “team 255 – Time is running” voor de 8e keer deel aan de Roparun. Net als vorig jaar weer veel dezelfde deelnemers, maar ook weer een aantal nieuwe gezichten binnen ons team.

Het team

Ondersteuning: Nico de B. en Jan L. (vrachtwagen), Lilian, Denise en Marja (catering, “team C”), Leen en Connie (coördinatie), Peter B. en Emiel (masseurs)

Team A: Hugo, Jan S., Martijn en René (lopers) ; Jan S. en Brenda (fietsers) ; Marcel en Dusty (chauffeurs/navigators busje)

Team B: Mark, Paul, Adrie en Susanne (lopers) ; Robert en Mieke  (fietsers) ; Peter van D. en Sandra (chauffeurs/navigators busje)

Ondersteuning vanuit Nederland: Andrea, Leen van de H., Plony en nog vele anderen

De week voor vertrek

De zaterdag voor vertrek de allereerste boodschappen gedaan door Connie, Lilian, Denise, Plony en Hugo bij onze sponsor Albert Heijn XL te Hoogvliet, woensdag de 2e ronde, ditmaal bij de Makro, samen met Brenda, vlees etc gehaald voor de BBQ van de vrijdagavond. Donderdag met groot aantal mensen de vrachtwagen geladen, alsnog de laatste boodschappen gedaan, de bami gehaald bij onze sponsor ‘Sense of China’ en ‘s avonds de busjes gehaald door Mark en Hugo in Den Haag. We zijn er dan helemaal klaar voor.

Het vertrek

Na de vele voorbereidingen en acties om geld in te zamelen, waarbij de zwemmarathon ook dit jaar weer onze grootste actie was, was het op vrijdag 22 mei weer zover. Team ‘Time is running’ op weg naar Hamburg. Dit jaar een bijzondere Roparun voor ons team, die wij speciaal lopen voor onze teamleden Manuel en Nico, die beiden met deze verschrikkelijke ziekte kampen. Later zou nog blijken dat deze Roparun niet alleen bijzonder, maar ook onvergetelijk zou worden. Vrijdagochtend 22 mei, 08.30u verzamelen bij Geodis, de laatste voorbereidingen en de busjes gereed maken. Ook de spullen even afgegeven in de trailer en na een laatste speech van Leen & Peter gaan we bijna weg. Nico vergeet bijna de trailer (J),  maar gelukkig weet hij hem nog te redden na veel geschreeuw van de zijlijn. Ook nog even de nodige foto momentjes met onze banner welke we speciaal hebben gemaakt voor Manuel & Nico R. We gaan van start onderweg naar Seevetal, want daar gaan we een nachtje “kamperen”. Na wat misverstanden over de routes en nadat de vrachtwagen c.q. de busjes elkaar soms kwijt zijn, weten we toch als één team Seevetal te vinden. Daar aangekomen bouwen we supersnel ons mega kamp op. De tent staat er zeer snel en binnen no time staat de bbq al klaar. Hier laat Team C (team Catering) zich als onmisbaar weer meteen zien. Een geheel verzorgde bbq is binnen no time gestart. Iedereen zorgt dat hij/zij goed heeft gegeten en we gaan niet al te laat naar onze bedjes: in de tent, buiten en in de vrachtwagen. Nog wel even bij de Shell langs voor de nodige pitstops, zodat onze Dixie nog wat langer schoon bleef. Ook nog een kort rondje door het dorp gelopen, waarbij wordt opgemerkt dat we best met een collectebus van de Roparun langs al die grote huizen hadden kunnen gaan. Waarna Jan S. ook nog opmerkt: “Ja, we laufen ons te pletter man”.

Zaterdag 23 mei, de start

‘S ochtends waren de meesten al weer vroeg wakker, alleen onze jonge garde (Mark, Hugo en Susanne) dachten dat ze op vakantie gingen, en wilden dus uitslapen: niet dus J.  Binnen no time is er een ontbijt door Team C geregeld. Iedereen smikkelt er lekker op los, van muesli, bollen kaas tot aan broodjes met zelfgemaakte aardbeien jam uit Zeeland (of toch niet), uiteraard zonder stukjes, dus lekker glad. Hierna is binnen no time als ervaren kampeerders het kamp weer afgebroken en gaan we op richting het start terrein in Hamburg. Dit start terrein in Hamburg is op een andere plek dan vorig jaar. Helaas niet midden in de stad maar in het buitengebied. Toen we aankwamen was het een beetje aan het regenen en was het nog wat leeg. Maar nadat we onze partytent weer snel hadden opgezet, het ook nog harder begon te regenen en Team C al weer lekker bezig was met de hapjes & drankjes werd het al drukker. Nu kwam het aan op de fietsen in orde maken, busjes controleren, proviand voor Team A regelen en alles klaarmaken voor de start. Op het startterrein zelf begon het ook al drukker te worden en naarmate we richting de starttijd kwamen werd het droog en brak zelfs de zon door. Voor de start werd er ook nog een lunch gemaakt. Speciaal voor Brenda en Sandra een wit broodje met paprika chips , zoals ze vroeger altijd aten. Dit zag er nogal vreemd uit, maar de catering moest dit ook even testen. Conclusie….Heerlijk!!! Iedereen werd al wat meer zenuwachtig toen het 1ste team van start ging, de Roparun is begonnen en nog even en wij gaan ook. Bij het maken van de team foto vloeiden wat tranen, dit kwam omdat we de Banner ontvouwden met de foto’s van Nico en Manuel, wat een diepe indruk maakte bij het team. Team A maakt zich inmiddels op om te starten, de start zou om 13.40u plaats vinden. Voor de start hebben we als team een verzoeknummer aangevraagd. Dit kon ook niet anders dan “You’ll never walk alone” zijn van onze Lee Towers. Peter B liet zich zien als een ware Leen imitator en alle teams & organisatie deden luid schallend mee met “onze” Leen. Ook hier kwamen behoorlijk wat emoties los.

Zaterdag 23 mei, we zijn begonnen

Nu is het dan echt begonnen, de lopers van team A gaan van start en worden onder luid gejuich losgelaten. We sprinten nog even naar de andere kant om ze voorbij te zien komen en daarna gaan Dusty & Marcel richting busje van Team A om de eerste wissel te laten plaats vinden. Het eerste deel van de route is door het havengebied van Hamburg wat wel erg stil is en een beetje saai. Iedereen in Team A is blij dat het eindelijk is begonnen en we gaan voortvarend van start, het is inmiddels mooi zonnig weer en het tempo zit er goed in. We gaan door leuke Duitse dorpjes en we zitten ook lekker tussen de andere teams zodat je echt weet dat je met de run bezig bent. De eerste 55,4 km. zitten er zo op en in Boitzen wacht Team B ons op. De samenwerking tussen de teams gaat helemaal goed, via de app communiceren we over en weer en locaties / km punten & foto’s schieten je om de oren. Zo rond een uur of 18:15 wisselen we met Team B, die ook helemaal klaar zijn om met de run te starten. Team A gaat nu onderweg naar het basiskamp in Zeven. Dit is tegenover de voetbal vereniging in Zeven. Eerst worden we getrakteerd op bami en pannenkoeken van Team C. Dit gaat er in als zoete koek. Ook gaan we met eten in de hand even naar de route om ons team B aan te moedigen, die hier voorbij komen. Omdat het voetbalteam van Leen hier toevallig ook een wedstrijd speelde, ging Leen voetballen met zijn team. Wij verwachten dat ze daar ook een douche hadden. In ruil voor wat eten voor het team van Leen hadden we een deal gesloten dat ons team mocht gaan douchen. En inderdaad, later op de avond zijn we lekker gaan douchen. Ook bij dit punt heeft een deel van het basiskamp, omdat ze zich verveelden, buikspieroefeningen gedaan. En van Emiel kregen ze een lesje Yoga. Waarbij Emiel erg serieus bleef en bij ons de tranen over onze wangen liepen van het lachen. Wij hebben dan ook vooral onze lachspieren getraind. Hierna is het voor team A tijd om even de bus te bevoorraden voor het volgende blok van 55 km. De 1e dag ging verder super voorspoedig, alles liep gesmeerd. Inmiddels is team B dus onderweg voor hun eerste blok van 55km. En daar gebeurde iets opvallends: Adrie en Paul blijken de snelste wissel ooit te hebben gemaakt, het ging zo snel dat Peter v.D. er niets van gemerkt heeft, hij stond nog voor het busje te wachten terwijl Paul er al weer in zat. Het verliep prima bij team B, het was erg gezellig, onder andere met laatste aankoop Susanne ,er waren bij de overige teamleden vermoedens dat zij de enige was die betaald wordt tijdens de run, ze zei zelf van niet, maar ze moest het nog navragen bij haar zaakwaarnemer…. Tijdens de relax van team A krijgen ze van Sandra & Peter, de chauffeur/navigator van team B door waar ze exact zitten en we kunnen hierdoor goed in de gaten houden wanneer we weer onderweg moeten. Dit wordt zo rond 22:00u, dan stappen we in de hiervoor door Dusty & Marcel bijgevulde bus voor het 2e blok van team A, op weg naar km. 110.8 in Bremen. Team B komt  hier rond 23:10u aan en Team A gaat weer door met de volgende etappe. Team B gaat inmiddels naar het basiskamp, die inmiddels in Petersdorf staan. Tijdens deze etappes hebben we een paar zgn. run-bike-run stukken van 3 en 5 km, waar dus geen auto’s op het parcours mogen komen en de lopers en fietsers dit stuk samen moeten regelen en wisselen. Deze run-bike-run gaan door Falkenburg & Dinstede. Inmiddels is het midden in de nacht en het lopen gaat nog steeds goed. Dat kwam door de douche denken we. Het tempo zit er goed in en ook de interactie met de teams is erg leuk. Constant is zowel ons team A als B stuivertje aan het wisselen met Team Manmoet; dan haalde één van ons een vrouw in op onze sloffen, gaat zij daarna wisselen met een blanke Afrikaan, die ons dan zo weer voorbij was. En dat ging zo een hele tijd door. Ook maken we een blacklist, waarop teams komen te staan die we opeens niet leuk vinden en per sé willen inhalen. Helemaal nergens op gebaseerd, maar je moet toch iets verzinnen om er een soort concurrentiestrijd van te maken J. Met wat run-bike-run stukken en leuke interactie met andere teams gaat ook dit blok weer aardig rap. We zitten binnen no time al weer bijna aan de wissel. Het is eventjes wachten op Team B bij de wissel, maar dan kunnen we toch weer door. Team B neemt het stokje weer over bij km. 166.2 Het basiskamp stond in Petersdorf midden in de polder en o,  wat was het daar koud. Bibberend lagen de lopers en fietsers van team A op de massagetafel. Een lange shift met een terras kachel om het warm te krijgen. Op het basiskamp gingen de echte diehards buiten slapen, waar ze om half 6 worden wakker gemaakt door een luidruchtige Connie, die met het verhaal kwam dat ze naar de dixie was geweest en daar werd aangekeken door twee bruine hoornen . Goedemorgen dus!! En als je al niet wakker werd van Connie, dan was daar Peter B. met zijn dansmoves op de muziek van “du bist alles ….”

Zondag 24 mei

Team A gaat inmiddels richting Wippingen, voor de volgende wissel, we zijn dan inmiddels bij km. 221,6. De volgende 55 km. van team A gaan naar Holsloot. De dag begint goed en het weer is mooi. We komen al gelijk door Kluse wat een leuke doorkomst is. Er zijn Hema worsten beschikbaar en hier krijg je weer het Roparun gevoel, omdat Kluse een zgn. steunpunt van de Roparun is. Het is een ware happening zo vroeg in de ochtend met zoveel mensen. De muziek schalmt over de landerijen en het weer is goed. Een lekker begin van de run zo. Onderweg richting de Nederlandse grens. In de tussentijd gaat het zadel van Brenda nog kapot en wisselen we met de ‘lopersfiets’. Net over de grens in Groningen vragen we bij een huis langs de route voor gereedschap en men helpt ons even het zadel te repareren. Brenda kan gelukkig weer op haar eigen fiets. We passeren Laude & Ter Apel. Nu komt Emmen in de buurt. Hier gaan we dwars door het centrum en de fietsers & loper gaan door de mediamarkt in Emmen. Het is een ware happening zo door de binnenstad en al een leuke opkomst. Dit maakt alles toch steeds leuker tijdens de Run. Nadat Emmen is gepasseerd komen we aan in Sleen. Hier staat een dorpje helemaal op zijn kop voor de Roparun. Inclusief sprint stuk voor de lopers en ook een vol plein met 2 podia en een hoop mensen die ons aanmoedigen. Wat is dit toch geweldig om te zien hoe het leeft hier, zelfs in zo’n klein dorp. Net aan de andere kant van het gedruis is ons wisselpunt op 277.0 hier staat Team B al op ons te wachten en wisselen we met mooi weer. Het basiskamp heeft inmiddels een stop gehad in Holsloot, daar maar even gestaan want dat was een korte shift, maar heerlijk gestaan aan het water. Daarna vertrekt het basiskamp naar Almelo, waar ze als 2e team aankomen en daardoor een prachtig plekje hebben. Het zonnetje staat hoog aan de hemel, iedereen kon daar douchen (bij de brandweer) en naar het toilet, veel visite (familie/vrienden) op bezoek, kortom een zeer gezellige stop. Team A gaat weer onderweg naar het relaxpunt in Almelo. Na de heerlijke bami / pannenkoeken en ook de douche even lekker de tijd om te relaxen. Nog even een zadel repareren van Brenda. Marcel zoekt met Leen stad en land af voor een winkel die open is, maar helaas, die is er niet. Maar met een baco en een bitje maken we onze eigen inbussleutel en weten we uiteindelijk het zadel te repareren. Afgesproken is om met het gehele team door Almelo te gaan, zodra team B aankomt voor de wissel. Hierna gaat Team B naar relax en Team A verder richting Zutphen. De wissel is zo rond 18:00u op km. 334.5. Zoals gezegd gaan we hier met beide teams door Almelo heen. Alle lopers uit de auto en hierna gaat Team A weer van start. Het weer is nog steeds goed en we gaan door leuke kleine plaatsjes. Het begint inmiddels te schemeren en we zijn zo rond 22:00u bijna bij Warnsveld, hier worden we met waxine lichtjes onthaald langs de route. Kilometers lang lint van lichtjes langs de route. Een indrukwekkend gezicht.

Zondagavond 24 mei, het trieste nieuws

Toen kwam het keerpunt, toen het basiskamp weg wilde rijden werd Leen gebeld. Hij stapte uit en aan zijn gezicht te zien wisten we al genoeg. De man die zo in ons midden stond had het op moeten geven, NICO was overleden. Inmiddels kregen team A en B dit verschrikkelijke nieuws, net voor de wissel, ook te horen. We kunnen het niet bevatten, Nico zo plotseling toch nog overleden, enkele uren eerder zat hij nog met ons te chatten in de groepsapp. Ook hadden wij eerder die dag nog met hem gesproken op Roparun radio (dank aan Mireille de Leeuw). Dit nieuws slaat in als een bom en iedereen is van slag. We spreken af met beide teams (de wissel stond toch al gepland) in een zijstraat langs de route. Hier hebben we even ons momentje op de route en overleggen we als team wat te doen, in overleg ook met het basiskamp. Dat is geen moeilijk besluit: we gaan door, hier staat de Roparun tenslotte voor. We zullen de Coolsingel halen! We besluiten ook als geheel team door Zutphen te gaan. We vertellen de spreker op het plein ons verhaal. Hierdoor wordt het applaus op de markt nog harder en merk je dat mensen zien dat de Roparun toch een speciaal evenement is. Het is onbeschrijfelijk hoe je tussen emoties heen en weer wordt geslingerd op zo’n moment. Nadat we door Zutphen heen zijn gegaan, gaat Team B door en Team A gaat richting het basiskamp in Ede. Tijdens de rit naar het basiskamp is iedereen aangeslagen door het nieuws. Ook bij aankomst in het kamp heerst verslagenheid. We worden door Team C wel weer met eten en drinken onthaald, maar het voelt allemaal zwaarder. Niemand had dit toch zo snel zien aankomen. Op het moment dat wij aangekomen zijn bereikt ons ook het nieuws dat de bus van team B defect is, ook dat nog. Leen neem het busje van Team A en rijdt naar Voorst, waar Team B is, en gaat kijken wat er aan de hand is. Team A gaat nog even een paar uur slapen voor de volgende etappe, denken ze dan nog. Maar om een uur of 07:00 is het duidelijk als een deel van Team A wakker schrikt. Wij had allang weer onze volgende etappe moeten lopen, maar niemand heeft ons gewekt. Dan wordt duidelijk dat er geen volgende etappe is. Vanwege alle perikelen met het busje, waar de koppeling kapot was, hadden we heel veel tijd verloren. Het busje bleek niet op korte termijn te maken. Diverse pogingen zijn nog gedaan om toch verder te gaan, maar helaas was het midden in de nacht op 2e Pinksterdag onmogelijk om nog ergens een ander busje of iets anders te regelen. We hadden dus geen andere keuze dan opgeven. En dat terwijl wij juist voor Nico deze Roparun zo graag wilden afmaken. Het was voor het eerst in 8 jaar tijd dat wij de Roparun vroegtijdig moeten stoppen. In zo’n 2 uur tijd, twee enorme tegenslagen, iedereen was er kapot van. Inmiddels hebben we ander vervoer geregeld uit Rotterdam om toch iedereen vanuit Ede, waar we stonden, naar Rotterdam te kunnen brengen (heel veel dank aan Plony, Peter en Carmen). Iedereen staat er verslagen bij, maar helpt met opruimen en klaar maken. Dit is niet hoe je het weekend had gepland. En het voelt allemaal erg zuur. We gaan richting Geodis. Bij Geodis aangekomen laden we alles uit. De trailer wordt uitgeladen en zaken opgeruimd. Hebben we dat maar alvast gedaan. De hapjes voor na de run worden nu maar als lunch genuttigd en wat mensen zijn aanwezig.

Maandag 25 mei, toch een finish op de Coolsingel

De Roparun organisatie heeft aangegeven dat we, ondanks de materiele pech,  wel over de coolsingel / finish mogen gaan vanwege het overlijden van Nico. Dit druist aan de ene kant tegen ons gevoel in, omdat wij vinden dat je eigenlijk alleen mag finishen als je heel de Roparun hebt gelopen. Maar aan de andere kant, voor Nico willen we dit toch graag doen. Het voelt echter niet als finishen, maar als een eerbetoon aan Nico & Manuel waar we deze run aan zouden opdragen. Het bleek ook, zo hoorden wij na zijn overlijden, dat als verrassing was geregeld dat Nico bij de finish zou zijn. Dit was via Stichting Ambulance Wens geregeld en was een verrassing van hem voor ons. Dit maakte het extra wrang. Het Team heeft in overleg met de organisatie afgesproken in te stappen op het Wilhelminaplein en vanaf hier richting de Coolsingel te lopen en over de finish te gaan. RTV Rijnmond wilde ook graag een stuk over Nico in hun uitzending vertellen en hierdoor is ons teamlid Marcel alvast naar de Coolsingel gegaan om een interview af te geven, welke Nico eigenlijk zelf gegeven zou hebben. Ook met de radio is nog gesproken. Om 15:00u met het hele team over de officiele tijdfinish gegaan. Hier was het erg indrukwekkend, het publiek voelde goed aan dat we hier niet voor ons zelf over de finish gingen. Dan komen de langste finish kilometers naar de Coolsingel, tussen een hoop teams die natuurlijk erg blij zijn (en terecht!) dat ze de finish hebben gehaald. En wij hier tussen met ons spandoek in mineur, dit voelt erg mixed, maar erg mooi. De Coolsingel komt steeds dichterbij….. Dan is het zover, de man die je normaal oppept om nog vrolijker de finish over te gaan ziet gelijk dat wij niet in die stemming zitten. We krijgen bloemen en knuffels van de Roparun bloemenmeisjes en hierna worden we verwacht op de finish. Ons verhaal van Team 255 wordt door de omroeper verteld en een hele Coolsingel is stil. En hierna een hard applaus dat we dit toch hebben gedaan. Het was heel mooi, maar enorm emotioneel, dit was voor Nico en ook Manuel, we hebben toch kunnen laten zien dat deze Roparun voor hun is. Bij de finish zijn ook familieleden van Nico en collega’s. Samen met hun toch deze memorabele finish kunnen ervaren. Hierna nog wat interviews, foto’s, napraten en huilen met de teamleden. Dank aan de Roparun organisatie dat we dit mochten doen. Daarna bij Geodis nog de laatste bak koffie, nog wat ervaringen uitwisselen maar niet te lang, iedereen is helemaal leeg en spoedig nemen we dan ook afscheid van elkaar. Wij zijn als team erg trots op wat we hebben gedaan, we hebben noodgedwongen ook de andere kant van de Roparun gezien, de kant waarvoor we nu ieder jaar zoveel geld proberen binnen te halen. Juist vanwege dit soort zaken besef je waar iedereen zich voor in zet, om de medemens te helpen waar mogelijk.

Om met een vrolijke noot te eindigen, nog een aantal “wist je dat”:

• Iedereen de muziek van Peter B. na 2 nummers al zat was?
• Emiel erg hoge tonen haalt tijdens het zingen?
• Connie vele slapeloze nachten had voordat de Roparun begon?
• Dit achteraf erg mee viel, want ze heeft nu al gezegd volgend jaar weer mee te gaan
• Paul op de heenweg het bed heeft gedeeld met Connie?
• Connie daar toch al makkelijk in was, het verhaal ging nl. dat zij met partner en minnaar op stap was, samen met diverse (aangenomen) kinderen
• Jan L. stage-chauffeur was?
• Hij voor die stage geslaagd is en dus volgend jaar weer mee mag?
• Je met Robert voor op de fiets eigenlijk niet kan verdwalen?
• Mieke na een uur fietsen al zadelpijn had?
• Sandra niet door had dat de bus 6 versnellingen had?
• Adrie een lekker kontje heeft, maar wel erg vaak moet plassen?
• Sandra Peter v. D . wil inwisselen voor 2 jonkies? Peter dit ook bij Sandra wil?
• Mieke heel erg slingert en de bosjes lekker vindt?
• Mark verliest met spelletjes?
• De aardbeienjam van Mieke toch best wel lekker is?
• Paul kan schijten als een beer, maar wel lang zijn billen kan dichtknijpen. Je herkent hem aan zijn loopje….
• Mieke graag haar telefoon onderdompelt in de wc?
• Peter v. D. en Robert op Statler en Waldorf van de muppets lijken, als ze naast elkaar zitten?
• Sandra d’r mond groter is dan haar postuur?
• Sandra haar benen wijd gaan zodra ze op haar rug ligt? Dit is overigens al zo sinds haar 10e levensjaar.
• Nico net zo lang slaapt als doornroosje?
• Connie, door dagelijks te willen douchen, de prinses wordt genoemd?
• Jan L. zo smakelijk kan lachen dat niemand nog een oog dicht doet?
• Er iets “persoonlijks” van Denise tussen de vorken werd gevonden?
• Wij ook regelmatig apps van Manuel ontvingen, en hij supertrots op ons is?
• Sandra Peter v. D.  te veel plaagt?
• Peter v. D. alles hoort?
• Peter v. D. censuur wil op deze rubriek?
• Peter v. D. best aardig is, zelf als je geen U zegt?
• Mark altijd “vrolijk” loopt?
• Peter v. D. zijn broek afzakt van Mieke’s fiets?