Editie 2018

Afgelopen Pinksterweekend (zaterdag 19 mei t/m maandag 21 mei) nam “team 255 – Time is running” voor de 11e keer deel aan de Roparun. Zoals ieder jaar gebruikelijk weer veel dezelfde deelnemers, maar ook weer een aantal nieuwe gezichten binnen ons team.

Het team

Ondersteuning: Herman en Jan L. (vrachtwagen), Connie, Angelika en Simone (catering, “team C”), Peter v. D. (coördinatie), Peter B. en Lisanne (masseurs), Paul (algemene ondersteuning)

Team A: Adrie, Simon, Susanne en Mark (lopers); Sandra en Marit (fietsers); Sebastiaan en Jesper (chauffeurs/navigators busje)

Team B: Jan W., Thijs, Cornee en René (lopers); Brenda en Denise (fietsers); Geert-Jan en Anneke (chauffeurs/navigators busje)

De voorbereiding

Deelname aan de Roparun is niet iets dat begint in het Pinksterweekend, maar is eigenlijk iets dat een heel seizoen duurt, en begint al vaak na de zomer van het jaar ervoor. Vanaf september moet er dan al gekeken worden wie er allemaal mee zullen gaan in het komend jaar, welke activiteiten er georganiseerd moeten gaan worden om geld binnen te halen, wanneer we deze activiteiten en oefenlopen etc moeten gaan plannen. Ook moeten onze sponsors weer benaderd gaan worden en nieuwe sponsors gezocht worden. Wat we binnen ons team tevens doen is een evaluatie houden van de afgelopen Roparun, om te kijken wat er goed ging, wat er niet goed ging, zodat we daar in de komende Roparun weer ons voordeel mee kunnen doen. En dan uiteraard de laatste weken/maanden zijn we druk bezig om te kijken wat er allemaal mee moet, wat we gesponsord hebben gekregen en wat we zelf nog moeten aanschaffen. En de dag voor vertrek moet de vrachtwagen worden ingeruimd en dienen ook de spullen van de teamleden al te worden ingeladen, zodat we op de dag van vertrek op tijd weg kunnen.

Het vertrek, vrijdag 18 mei 2018

Vrijdagochtend 18 mei was het om 8.30 uur verzamelen in de kantine bij Geodis. Samen eerst een bakkie koffie en rond 9.45 uur vertrokken we richting Parijs, iets later dan gepland, maar dat is ieder jaar eigenlijk wel zo. Dit keer met 2 extra auto’s want iedereen moest mee en we hadden dit jaar een groter basiskamp dan anders (Paul was geblesseerd, dus kon niet mee als loper, maar ging wel mee als extra ondersteuning). Tijdens de eerste stop kwamen we een team uit de Hoeksche Waard tegen die met hun lange dubbele bus met pech onderweg stonden. Erg zuur om zo al te beginnen. Gelukkig zagen we later dat het toch goed was gekomen, ze stonden ook op het startterrein. De reis bij ons ging verder voorspoedig.

En verder tijdens de heenreis, Wist u dat:

• Brenda en Paul hun telefoon vergeten waren bij vertrek van huis.
• De vader van Sandra en Brenda de weg kwijt was en weer om is gekeerd en niet heeft uitgezwaaid.
• Mark zijn sportdrank kwijt was
• En Paul ook zijn brood bijna vergat, net als vorig jaar
• Jesper gedoopt is tot Guus
• En daar nog eerder naar luisterde dan naar Jesper
• De vrachtwagen nog moest tanken, we daardoor later vertrokken en waardoor René bijna in Nederland al 50 werd
• Guus en Sebastiaan er een discobus van maakten
• Susanne zelfs de carnavalsmuziek van Sebastiaan zat was
• Simon onderweg gewoon de krant leest. Niet zo raar zou je zeggen, maar hij had hem al gelezen.
• Brenda het eerste potje pesten heeft gewonnen (Denise werd 2e en daarmee hebben ze 3 mannen verslagen)
• Tussen Geert en Anneke hele serieuze conversaties gaande waren op de voorbank.
• We tijdens de heenreis konden pesten dankzij Jan Wouters waardoor we een stoel voorover konden klappen en een tafeltje hadden.
• Thijs de loser is bij kaarten en we toen nog hoopten dat hij beter kan lopen.
• Brenda en Denise samen valsspelen zodat Rene kaarten moet pakken en niks doorheeft.
• Wist u dat komkommer en drop geen goede combi is??

Rond 17.00u op het startterrein in Parijs aangekomen. Sinds vorig jaar geeft de Roparun aan de eerste teams die zich hiervoor aanmelden de mogelijkheid om te overnachten op het starterrein. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt, temeer omdat een overnachtingslocatie in Parijs vinden voor 25 man en een vrachtwagen een behoorlijke uitdaging is. We kregen een prima plek toegewezen door de organisatie. We hebben alles uit de vrachtwagen geladen. De partytent opgezet waarin 10 mensen konden gaan slapen, de rest kon in de vrachtwagen een plekje uitzoeken. ’S avonds was het toen tijd om de BBQ klaar te zetten. Toen het vlees en brood afgehaald (BBQ was besteld bij de Roparun) en toen heerlijk gegeten. Tijdens het eten kwam onze vaste bezoeker Arie, tevens collega van een aantal deelnemers, weer kijken. Elk jaar is hij van de partij om ons succes te wensen en uit te zwaaien, geweldig hoor. Vanaf 20.00u konden we toen nog in de Roparun tent terecht voor een gezellig disco feestje. De meesten van ons team ging daar naar toe, maar gerangschikt op leeftijd (van oud naar jong, op basis van verdraagzaamheid van de muziek), kwamen ze in plukjes weer terug naar ons basiskamp. Langzaamaan gingen de meesten toen toch ook maar hun slaapzak opzoeken, de meesten al wetende wat ons nog voor zwaars te wachten stond in de komende dagen.

De start, zaterdag 19 mei 2018

We hadden gehoord dat het de nacht ervoor behoorlijk koud was geweest en ook deze nacht was het erg koud. Zo erg, dat er ‘s nachts nog iemand vanuit de tent de vrachtwagen ingeslopen was om te kijken of er nog een slaapplekje over was. Om 05.30u waren de eersten alweer wakker. Ook René, die vandaag 50 jaar werd, was vroeg wakker, volgens de planning iets te vroeg, want men was nog bezig om de slingers en versieringen op te hangen. Maar ze hadden goed hun best gedaan, zijn stoel was versierd, op het basiskamp hingen slingers en zelfs op alle broodjes zaten vlaggetjes met zijn leeftijd. En ook op de fiets hing zijn foto met leeftijd. Alleen heeft niemand dat onderweg kunnen aanschouwen, want tijdens het vertrek naar het eerste startpunt waaide die er al af. Die foto ligt nu nog ergens in Frankrijk. Hij kreeg een mooi dienblad met 50 erop en we werden getrakteerd op een gevulde koek bij de koffie/thee. Ook hebben er nog een paar van ons team gedoucht, maar al snel was het bij de douches zo druk en stonden de douchbakken al vol met water, zodat de meesten dit maar voor gezien hielden. Ons team zou starten om 14.00 uur en tot 13.30 uur konden we nog relaxen en over het terrein lopen. Toen was het zover: Om 13.30 liepen we met z'n allen naar het startpunt om de eerste groep uit te zwaaien. Het was weer een hele happening en er heerste een goede, gezellige sfeer. Nadat ons team A vertrokken was, is het basiskamp snel alles gaan inpakken en vertrokken naar het volgende rustpunt. Ver weg van alle andere teams, hadden we het basiskamp opgezet in the middle of nowhere. Wat een rust… Al snel kregen we toen het vervelende bericht dat Sandra in team A was uitgevallen vanwege een ontsteking in haar arm. Gelukkig kon Sebastiaan haar taak overnemen als fietser en ging Sandra navigeren. Later op het basiskamp bleek dat onze masseurs hier ook niets meer aan konden doen. Het team heeft dit keurig opgelost en na overleg met Peter ging de Sebastiaan de rest van de Roparun fietsen en Sandra navigeren, een oplossing waarbij een team saamhorigheid toont. Na zo’n 50 km. hadden we de eerste teamwissel, waarna team B aan hun Roparun begon. Al snel bleek dat de nieuwe lopers in team B een behoorlijk tempo hadden, waardoor Brenda en Denise op de fiets in het heuvelachtige Franse landschap grote moeite hadden om de lopers bij te houden. Ook kwamen we er toen achter dat bij team B de boterhammen van Denise niet mee waren gegaan, waardoor er een auto vanuit het basiskamp hun tegemoet moest komen om ze te brengen. Oeps… Ach het kan ook niet helemaal gladjes verlopen.

Na deze dag, nog een aantal: Wist u dat:

• René 50 jaar is geworden!
• Nu weten we het zeker, Thijs verliest alleen maar met kaarten, lopen kan hij véééél beter.
• Simon bepaalt met zijn kompas hoe hij gaat slapen.
• De eerste nacht Geert met zijn hoofd buiten de tent sliep en heel de nacht aan het zuchten was omdat het zo koud was?
• En dat hij om 3.30 uur besloot om een plekje in de trailer te zoeken om nog even te slapen?
• Sebastiaan dezelfde vloerbedekking had in zijn slaapkamer vroeger als in de vrachtwagen
• Simon zo nodig moest uitslapen de eerst nacht waardoor we met elkaar de witte tent hebben opgetild en ergens anders hebben neergezet, alle veldbedden bij hem vandaan hebben gehaald en dat hij nog steeds sliep?
• Dat als Mark in zijn blootje loopt Guus zijn short niet aan krijgt
• Dat Sandra het na 20 km het liet afweten
• Dat Sebastiaan het overpakte en dat hij daardoor de hele Roparun op een roze verlichte fiets heeft gefietst
• Hij daardoor tot TIJGERTJE is gedoopt
• Dat Sandra heel dankbaar is dat ze kon gaan navigeren en in het team kon blijven
• Guus een heerlijk ruikend dennenboompje bij zich had voor in de bus
• De lopers hierdoor acute astma kregen
• Het boompje werd verbannen naar de fietsendrager

Zondag 20 mei 2018

De sfeer in het basiskamp was ook erg goed, er was niets te klagen. Zaterdagnacht werd er bijna geen oog dicht gedaan. Er werd veel gelachen, liedjes werden opgezocht op internet. De koude eerste nacht zorgde er wel voor dat we al snel voor lagen op schema. Toen kregen we het 2 e probleem, bij Denise ging het echt even niet meer, temeer omdat we nog midden in Frankrijk zaten en dus nog meerdere heuvels over moesten. Ook dit werd opgelost, doordat Connie en Geert-Jan in het volgende blok van team B haar taak als fietser overnamen. Voor Connie tevens een mooie gelegenheid om de sfeer op de route zelf een keer mee te maken. Toen het derde blessuregeval, nu bij Susanne in team A, die vanwege problemen met haar knie niet verder kon op dat moment. Gelukkig is Sebastiaan multifunctioneel, want begonnen als navigator, al snel Sandra vervangend als fietser, “mocht” hij nu voor Susanne gaan lopen. Echter, tegen alle verwachting in werd Susanne terug in het basiskamp verzorgd door de masseurs en voorzien van tape wat naar later bleek wondertape. Paul (ondanks zijn blessure zou hij kort wel kunnen lopen) ging met het volgende blok met team A mee om Susanne te vervangen, als het niet zou gaan met haar. Maar Susanne bleef lopen en ja, zoals het hoort, Paul was niet voor niets mee. Hij mocht toch van iedereen 2x lopen zodat ook zijn honger naar lopen werd gestild. Na een warme zondag waren we inmiddels in België aangekomen, en niet onbelangrijk, na een tijdje in België te hebben gelopen was het parcours daarmee ook vlak geworden. In Gooik hadden we net als in voorgaande jaren van tevoren al kunnen regelen dat we daar bij de sporthal konden douchen. En dat is toch altijd wel weer een hoogtepuntje. Iedereen knapt daar enorm van op. In Gooik leek het er ’s avonds even op alsof het enorm zou gaan regenen en onweren, maar gelukkig bleef dit beperkt tot een half uurtje regen, waar team A dan wel wat last van had. Team B mocht inmiddels door Zele. Dit is al jaren het tot meest populaire doorkomst verkozen dorp. Je weet niet wat je meemaakt als je hier doorheen loopt, zeker voor onze nieuwe teamleden die dit nog nooit eerder hadden gezien. Het staat echt vol met mensen, er worden zelfs tribunes geplaatst voor het publiek. Ieder jaar hebben ze daar een thema en het hele dorp is maanden bezig om dit tot één groot feest te maken. En voor ons gaf dit weer een enorme boost voor de rest van de route die nog moet worden afgelegd.

En na zondag, wist u dat:

• Bami op elk tijdstip van de Roparun lekker is?
• Je tijdens de Roparun toch niet meer weet of het dag of nacht is
• Geert ook nog een stuk heeft hardgelopen als navigator, omdat Anneke met de bus was doorgereden?
• René en Denise niet wisten hoe de moderne fietspomp werkte? Gelukkig Geert-Jan wel, want die hadden we na doorkomst in Zele wel nodig
• Sandra en Denise bij de stop in Gooik schijndood leken toen ze lagen te slapen in het gras?
• De warme douche daar wel héééél lekker was!
• Dat Sebastiaan een plamuurmes nodig had om zijn ballen los te steken van het zadel
• Sebastiaan zijn konthaar daardoor in de klit zat en geen nagels had om uit de klit te halen
• Dat als je aan Sebastiaan vraagt wat ie wil eten dat ie om een box-spring vraagt
• Natte doekjes heel goed van pas komen
• Vooral als Suus wordt ondergepoept wordt door een vogel
• Dat Simon zijn zinnen omdraait als ie moe wordt

De finish, maandag 21 mei 2018

Zondagnacht dacht Angelika op het basiskamp heel even de ogen dicht te doen, op een stoel in de partytent, maar voordat ze het wist kreeg ze van Peter te horen dat er een team ging vertrekken naar het wisselpunt en dat het andere team er ook weer aankwam. Dus hupsakee, de keuken in en aan de slag. Simone kwam er al snel bij en ook Connie was weer wakker. Blijkt maar weer eens uit dat slapen tijdens de Roparun niet vaak lukt. De laatste blokken van team A en B gingen voorspoedig en dat betekende dat team B maandagochtend rond 10.00u bij Greup aan kwam, waar het basiskamp en team A al waren. Dit is de laatste stop voor Rotterdam en ons team kan daar altijd staan op het terrein van ‘De Jong verpakkingen’. Koffie, thee en diverse lekkernijen stonden al klaar voor ons en voor andere familie, vrienden en bekenden, want bij deze laatste stop komen ook altijd veel bekenden ons opzoeken. Het was erg fijn om iedereen hier te ontmoeten. Zodra we in Greup zijn betekent dit ook dat de Roparun er bijna weer op zit. Nog 35 km. te gaan tot Rotterdam. Nadat de teams (lopers en fietsers) vertrokken richting centrum Oud-Beijerland, is het basiskamprichting Geodis gegaan, waar ze de vrachtwagen leeggeruimd hebben, waarna zij naar de Binnenrotte in Rotterdam gingen. Dit is vanaf dit jaar de nieuwe finish locatie, in plaats van deCoolsingel. Na een tijdje arriveerden de lopers en fietsers hier ook en zijn we dan samen, vaak dansend, naar de finish gegaan. En achter de finish stonden vele familieleden en vrienden tewachten, waar we samen geproost hebben met champagne en bier. Tot slot met z’n allen naar Geodis om af te sluiten en elkaar gedag te zeggen. Het was weer een heelvermoeiende, maar schitterende race, die toch we ondanks de diverse tegenslagen met blessures toch weer hebben kunnen voltooien.

Nog een paar laatste wist u dat:

• Brenda enorm veel complimenten over haar mooie fiets heeft gehad onderweg? Én ze daardoor voor het busje extra goed te herkennen was!
• Angelika niet wist dat Simone zo goed op haar bezem kon vliege
• De Dixie dit jaar niet zo stonk als de jaren hiervoor?
• Peter van Dongen altijd blijft lachen zelfs als hij onderuit glijdt in de douche
• We een supertoast hadden op de Binnenrotte, geregeld door de ouders van Simon
• Dat dit super gewaardeerd wordt
• Dat de kook dozen ons super verzorgd hebben
• Dat Herman best eigenwijs is en niet graag naar Jan luistert
• Jan het eigenlijk wel lekker vond om niet te rijden
• Herman het best goed heeft volgehouden te midden van allemaal Feyenoorders
• Wist je dat Thijs heeft bewezen dat hij gelukkig wel goed kan lopen in tegenstelling tot kaarten? Nou ja lopen? Het was meer sprinten, het leek net alsof hij de bus moest halen!
• Het laatste deel van de route een trapper van de fiets is afgebroken?
• We daardoor met 2 lopers tegelijk moesten lopen vanaf Barendrecht, want we hadden een fiets te weinig.
• De nachten heel koud zijn
• Je daardoor ijspegeltjes piest
• De eerste nacht veel erger was dan de tweede