Editie 2017

Afgelopen Pinksterweekend (zaterdag 03 juni t/m maandag 05 juni) nam “team 255 – Time is running” voor de 10e keer deel aan de Roparun. Zoals ieder jaar gebruikelijk weer veel dezelfde deelnemers, maar ook weer een aantal nieuwe gezichten binnen ons team.

Het team

Ondersteuning: Ysbrand den L. en Jan L. (vrachtwagen), Connie, Andrea en Simone (catering, “team C”), Leen (coördinatie), Peter B. en Lisanne (masseurs)

Team A: Jan W., Simon, Martijn en René (lopers); Lillian en Denise (fietsers); Peter en Anneke (chauffeurs/navigators busje)

Team B: Adrie, Paul, Susanne en Mark (lopers); Flip en Brenda (fietsers); Sandra en Osvaldo (chauffeurs/navigators busje) 

De voorbereiding

Zoals ieder jaar begint een Roparun niet in het Pinksterweekend, maar eigenlijk al weer snel nadat de vorige Roparun is afgelopen. Eerst gaan we dan de afgelopen Roparun evalueren, waar zijn de verbeterpunten. Dan kort na de zomer moet dan al weer bedacht worden welke acties het team gaat doen, welke teamleden blijven en welke teamleden we moeten vervangen, sponsors moeten worden gezocht en huidige sponsors moeten worden benaderd of ze ons het komend seizoen ook willen sponsoren. En de geplande acties moeten dan ook daadwerkelijk uitgevoerd gaan worden. Daarnaast zijn er dan nog de oefenlopen voor lopers en fietsers en de jaarlijkse grote oefenloop voor het hele team.

Dan zo’n 2 weken voor de daadwerkelijke Roparun starten dan de voorbereidingen voor de Roparun zelf, waarbij alle materiaal schoongemaakt moet worden, lijstjes voor boodschappen moeten worden gemaakt (wat wordt gesponsord, wat niet) en dan uiteindelijk gaan we op de donderdag voor vertrek, in dit geval op 1 juni, ons hotel (lees: de vrachtwagen) inrichten, de laatste boodschappen halen, onze 2 busjes ophalen, waar team A en team B de hele Roparun in vervoerd gaan worden.

Het vertrek, vrijdag 2 juni 2017

Op vrijdag verzamelde het gehele team bij Geodis om 08.30u. De laatste spullen werden devrachtwagen ingeladen, de busjes werden voorzien van de tassen en enige proviand voor onderweg. Daarna was het tijd voor de jaarlijkse groepsfoto. Als een stel blije kinderen bij elkaar werd de foto gemaakt voor de trailer. Toen vertrokken naar Hamburg, voor veel van onze teamleden inmiddels een bekend ritueel, maar voor sommige nieuw teamleden is dit toch wel spannend. En ze zijn nieuwsgierig ook, wat er gaat komen? We vertrokken met mooi weer. Onderweg grote lol in het busje, een slapende Flip die werd voorzien van een droptreksnor, en daardoor de naam ‘droptreksnorslaapmannetje’ kreeg en die vervolgens niks in de gaten had. Na een voorspoedige reis kwamen wij weer op onze inmiddels vaste stek van de Hamburg route aan, de schietvereniging in Hittfeld, zo’n 30 km. onder Hamburg. Daar maar meteen alle noodzakelijke spullen uitgeladen en alles gereed gemaakt voor de BBQ. Een heerlijke BBQ bij mooi weer was ons deel, er werd volop gegeten, gekletst en gelachen. Inmiddels werden ook Denise en Susanne ook nog gebracht door de vriend van Denise. Door verplichtingen die zij vrijdag nog hadden waar ze niet onderuit konden, vertrokken ze niet met het hele team ’s ochtends, maar kwamen ze vrijdagavond. Toen waren we dus helemaal compleet, met de 24 personen die het moesten gaan doen. Dan hadden we uiteraard ons jaarlijkse tafereel: waar gaan we naar de wc? Binnen ons team is de regel (en Leen controleert hier zeer streng op….!!!!) dat we de eerste nacht onze zelf meegenomen Dixi nog niet mogen gebruiken. Want als we dat doen, dan zou deze het weekend niet overleven (of beter nog: wij zouden de Dixi niet overleven). Nu hebben we in Hittfeld gelukkig al een aantal jaren de mogelijkheid om gebruik te maken van de wc’s bij de Shell, een paar honderd meter lopen van onze locatie. Ook nu ging dat goed, maar na gebruik door Adrie gaf de mevrouw van de Shell aan dat alles overstroomd was en je kon zwemmen daar, geen optie meer dus. Toen naar de volgende benzinepomp in het dorp, een stuk verder lopen, maar ook hier mochten we gebruik van maken. Totdat Leen de volgende ochtend hoorde dat ook hier één van de wc’s overstroomd was. Gelukkig is men in Duitsland zo goed van vertrouwen (we zouden het nog vaker mee gaan maken), dat men op bouwplaatsen in het weekend gewoon de Dixi open laat staan. En laat er nou juist zo dicht bij onze locatie eentje staan. Probleem opgelost, al vraag ik me voor de komende jaren af of men dit nog steeds blijft doen in Duitsland. Niet al te laat zocht iedereen zijn slaapplaats op, deze was of in de vrachtwagen, of in de slaapzak op de stretcher in de buitenlucht.

De start, eindelijk, zaterdag 3 juni 2017

Na een voor sommigen zeer korte, voor anderen iets langere nachtrust, begonnen we aan de zaterdag, de dag dat we eindelijk zouden vertrekken. Helaas begon het al snel te regenen, en bleef dit tot de start min of meer doorgaan, al viel de hoeveelheid nog mee. Gelukkig hebben wij onze megatent bij ons, dus nadat deze snel was opgezet, konden we prima in onze tent vertoeven. Na een heerlijk ontbijtbuffet hebben we ons kamp afgebroken en gingen we op ons gemak richting het start terrein in Hamburg. Daar aangekomen, moesten we nog best lang wachten, want onze start zou pas om 14.12u zijn. Wel hadden we voldoende tijd om de navigatiesystemen na te kijken, de busjes volledig in te richten, fietsen klaar te maken en ook naar de start van de eerste teams, die om 11.30u zouden gaan vertrekken, te gaan kijken. Dan gaat het echte werk beginnen en mogen wij ook. Iedereen heeft zo’n 39 taken die strak uitgevoerd moeten worden, allerlei prestaties die geleverd moeten worden, continu! We zijn er allemaal klaar voor. Een groot feest bij de start en daar begon het avontuur, team A mocht starten, op weg naar de Coolsingel. En inmiddels was het ook droog geworden. De eerste shift ging super en na een blok van 57 km. vonden we het jammer dat we al klaar waren. Maar toen was team B aan de beurt. Bij het basiskamp aangekomen kon team A meteen aan de maaltijd, zich laten masseren en konden we zelfs douchen bij de voetbalvereniging, dit had Leen geregeld, die daar connecties heeft (en dus ook naar het toilet, dus onze Dixi bleef nog steeds onaangetast). Tijdens de rust van team A heeft Lilian zich nog even vermaakt in de speeltuin met Jan L. op de schommel, je moet iets als je nog vol energie zit. Bij team B ging het inmiddels voorspoedig. Aan het einde van hun blok hebben Mark en Paul Bremen nog even op stelten gezet door wel heel hard door het centrum te hollen, wat voor Paul wel iets te hard ging, maar was wel erg leuk om een hele boel teams in te halen. Want ook al is het uiteraard geen wedstrijd, af en toe er even een wedstrijd-element van maken moet kunnen. Team B ging een park in en voor de brug kwamen 3 teams van links, waarschijnlijk waren die verkeerd gelopen, die haalden ze in en op de brug ook nog 2 teams.

Zeer nat begin van zondag 4 juni 2017

In Bremen was ook weer de aflossing met team A. Deze shift was ‘s nachts door het donkere Duitsland, bijna niet te doen, niks aan verlichting en dan ook nog eens door een bos. Om de rit nog meer sfeer te geven barste de hemel ook nog helemaal open en hadden we stortbui van drie uur (zo voelde het in ieder geval). In werkelijkheid hoosde het zo’n 45 minuten, maar in het gehele blok van zo’n 4,5 uur is het voor team A bijna niet droog geweest. Maar deze hebben we ook overleefd, als verzopen katjes kwam team A aan bij het basiskamp, snel droge kleding aan, eten en slapen, want lopen en fietsen gaat er zeker niet soepeler door, iedereen zat er toch wel even doorheen. Later bleek dat dit gelukkig ook meteen de laatste regen van het weekend zou zijn. En wederom had het basiskamp een plek gevonden waar een Dixi stond die open was. Team B was inmiddels op weg naar hun volgende wissel, weer 57 km verderop in Steinbild. En zij liepen hun blok wel zonder regen dus. En zo ging het nog even door, lopend, fietsend en rijdend door de vaak mooie omgeving. De shifts gingen prima, team B was nog behoorlijk fit en team A was weer aan de beurt. De fietsers begonnen wel de billen langzaam te voelen, maar voor de lopers ging dit blok stukken makkelijker dan de vorige nachtloop in de stromende regen. Anneke schatte nog weleens een stoeprandje verkeerd in …., maar verder ging het bij de chauffeurs ook goed. Inmiddels ging team A ook de Nederlandse grens over, wat betekende dat we ook zo’n beetje op de helft van de totale afstand zaten. Dit blok voor team A eindigde in een zeer winderig Almelo, waar ook weer gedoucht kon worden, dit keer geregeld door de Roparun organisatie. Ook kregen we veel familie, vrienden en oud-teamleden op bezoek in Almelo, hetgeen uiteraard zeer leuk en een mooie motivatie was. Nadat team B op de klanken van de door ons aangevraagde muziek door een feestend Almelo liep, was vlak na het centrum de wissel, en mocht team B gaan douchen daar en ging team A zijn weg vervolgen richting Zutphen. Inmiddels was het al weer zondagavond en volgens planning kwam team A net voor middernacht aan in een feestend Zutphen, waar team B het weer overnam. Team A ging weer op weg naar het basiskamp, na eerst nog wat vragen beantwoord te hebben van feestende en ietwat beschonken jongeren, die het geweldig vonden wat we deden, maar eigenlijk geen idee hadden wat we aan het doen waren. In het basiskamp begon logischerwijs de vermoeidheid ook toe te slaan. De masseurs hadden wat moeilijke momenten door de weinige slaap, maar het doel waarvoor je het doet in oog houdend, sleept je er dan altijd doorheen. En waar Paul zo bang voor was, “Zutphen uit altijd lastig”, bleek helemaal niet zo te zijn. Het ging best goed, ook door de vele aanmoedigingen daar, al begon aan het eind van hun blok de vermoeidheid toch wel toe te slaan, hetgeen ook volkomen logisch is.

De finish, maandag 5 juni 2017

De wissel, in Ede, waarna Simon de eer had om in Rhenen de enige echt serieuze berg op de route tebeklimmen: De Grebbeberg. En zoals wel vaker bij heuvels/bergjes, deze zijn voor de lopers vaak beter te doen dan voor de fietsers. Denise kan daar inmiddels over meepraten… In Beesd de aflossing door team B, waarna team A naar het basiskamp in Alblasserdam kon, ons laatste verzamelpunt voor het gezamenlijk vertrek naar de Coolsingel. Het leek daar wel of we thuis waren, wat een hoop bezoek is daar geweest, met stralend weer er bij. Toen ook team B hier gearriveerd was, een snelle hap had genomen, de laatste massage had gehad en ook nog even samen kon zijn met familie en vrienden, zijn daar allebei de teams aan het laatste stuk begonnen. Op weg dus met 8 lopers en 5 fietsers, één extra, want Sandra wilde na al die jaren ook graag het stuk naar de Coolsingel eens fietsen. Wat een leuke rit was dat! De lopers wisselden hier met zijn achten om en om. Door het gezellige Barendrecht met zijn allen. Mark zette nog even zijn Kenianen benen in en zorgde dat iedereen op de fiets (met keiharde tegenwind) wakker bleef en een beetje harder moest. De Daniel den Hoed was in zicht. Al snel werd er besloten om daar van de fiets te stappen uit respect voor de patiënten die daar zaten. Een bijzonder moment, waar velen nog kippenvel van krijgen, daaraan terugdenkend. Eenmaal weer op de fiets roken we de finish. Er werd een eindsprint ingezet, eerst door Martijn en vervolgens mocht Jan W deze afmaken.  Na deze mooie eindsprint zijn we rustig doorgelopen en werden we mooi onthaald bij de finish. Dit onthaal op de Coolsingel was als vanouds en in de stralende zon alsof dit zo gepland was, als afsluiting van een goede Roparun. We hebben ook dit jaar weer een prachtige prestatie neergezet met zijn allen!!! Iets dat niet vanzelf gaat. Met zoveel mensen 3 dagen op stap met zeer weinig slaap. Het met elkaar vertoeven rondom de truck, is in zo’n enerverend weekend ook best spannend! Je sleept elkaar erdoorheen met een lach en een traan, en als vermoeidheid een rol speelt ga je op de adrenaline verder. Kortom een weekend met heel veel indrukken, emoties en saamhorigheid wat moeilijk onder woorden is te brengen, je moet het eigenlijk zelf beleefd hebben. Na de finish tot slot naar Geodis om daar de vrachtwagen leeg te halen. Daarna ging iedereen heel moe maar zeer voldaan naar huis. En zo eindigde onze Roparun 2017.

En net als ieder jaar hebben we ook nog wat wist u datjes:

• Team B gelijk verkeerd reed bij vertrek
• Peter bang was het cadeautje van Sandra uit te pakken
• Het een team A shirt was. Dus eigenlijk best mee viel
• Peter heeft beloofd heeft het tijdens de barbecue aan te trekken
• Dat Paul heel de ochtend liep op te scheppen dat hij veel brood bij zich heeft
• Paul er in de bus achter kwam dat hij het vergeten heeft
• Mark liever naar Veronica luistert als naar Sky radio
• We Osvaldo achter mochten laten van zijn vrouw
• We dat maar niet hebben gedaan
• Mark heel goed kan file flirten
• Osvaldo bang is voor overspringende herten
• Daarom hij snel zijn raampje dicht draait
• Brenda en Lilian leuke snorfoto`s maken
• Vooral bij slapende team genoten
• We wakker werden met stortregen
• Mark bloot in zijn slaapzak lag
• Simon in zijn slaap zijn bedje uit elkaar trapte
• Peter van Dongen bijna op de grond lag
• We mochten plassen bij de schietvereniging in ruil voor een hamburger
• Lilian dacht dat de man Duits sprak
• Het gewoon een Nederlander bleek te zijn
• Ysbrand de peilstok van de olie niet kon vinden
• Dit niet raar was met een sensor
• Mark en Susanne goed kuiten kunnen masseren tijdens de terugrit
• Suus volgens Paul divagedrag vertoont
• Flip met 40 de heuvel af ging
• Brenda dit niet durfde omdat alleen haar voorrem het nog maar deed
• Suus na het plassen weer vliegt
• Adrie geen komkommer wil tijdens het lopen
• Jan Luis ook een shift is meegegaan
• Paul zelfs in shift 2 niet gepoept heeft
• Bij Kloosterhaar we heerlijke hamburgers kregen
• Mark tussendoor probeerde te spieken bij wat San allemaal opschreef
• Paul goed vliegen kan meppen
• Osvaldo het liefst in de auto slaapt
• Net als Adrie overigens
• Suus natte billen had door een natte bank (lekkende bidon)
• Bremen nog steeds aan het bijkomen is van de avond race van Mark en Paul
• Jan Wouters in het laatste sprintje naar de finish bij Wilhelminaplein de finish haalde met 20 km per uur.
• We net de finish om 15.00u precies niet haalden
• Denise die voor het eerst ging navigeren en de kaart ondersteboven hield….
• Doorkomsten door alle dorpjes heel fijn en gezellig waren! Veel aanmoediging, muziek, eten en drinken gekregen!
• We handen hebben geschud van burgemeesters en over de rode loper zijn gegaan
• Heel veel kinderen een high five gegeven tijdens onze tocht
• De kaarsjes richting Zutphen heel erg mooi waren
• De nacht van zaterdag op zondag iets minder leuk was met een paar uur durende regen, een onweersbui en een regenjas die niet water dicht was….
• En dat het zo donker was en je geen teams in de buurt had dat je niks kon zien
• Maar dat we ook wel veel teams ingehaald hebben! Een aantal teams zijn we vaker tegengekomen omdat wij hun gingen inhalen en zij weer ons!
• We veel organisatie motoren en auto’s hebben gezien, dit was goed geregeld!
• Bij het opruimen van alle spullen Denise een krat met appels om laat vallen waardoor de hele loods vol ligt met appels.

Tot slot nog wat reacties op de vlogs van Sandra, die hier het hele weekend druk mee bezig is geweest, tijdens haar ook al drukke chauffeurstaak, hiermee een goede indruk gegeven hebbende van waar we allemaal mee bezig zijn geweest in zo’n weekend (en hopelijk ook door velen van jullie lezers is bekeken). We wilden deze toch nog even aan het verslag toevoegen.

• Echt ontroerend
• Leuk dit even te zien
• Lekker doorgaan met vloggen
• Echt leuk om zo mee te maken
• Lekker doorgaan; zo leuk voor thuis dit vloggen
• Leuk dat je zo doet vloggen. Super
• Heel veel respect hoe je dit allemaal weer doet
• Misschien idee op vaste tijden uit te zenden
• Geweldig! Wanneer ga je weer online
• We volgen jullie
• Ik ga jullie volgen vanuit het huis, ik sta te schilderen dus zodra jullie live gaan, kijk ik mee
• Heb een paar keer je live blogs gekeken, super!
• Top hoor dat vloggen. Geeft een extra dimensie
• Superleuk om zo te volgen
• Hoi Sandra, bedankt dat we mee konden kijken, dat was erg leuk, hebben we een beetje kunnen zien hoe het allemaal in zijn werk gaat en hoe het met het team gaat en hoe jullie moeten afzien. Wat een prestatie. Lekker uitrusten en bijkomen van alle emoties. Nogmaals dank.